“Kazeruni” diye meşhur olan Şeyh Ebu İshak hazretleri zamanında mücahitler, Rumlarla savaşırken zor durumda kalmışlardı. Hemen hocaları Kazeruni’nin ruhaniyetinden yardım istediler. O anda mescitteydi. Âniden ayağa kalktı. Ve asâsını eline aldı. Hızla mescitten çıktı, atına atlayıp süratle uzaklaştı. Bu esnada mücahitler heybetli bir “süvari”nin, tozu dumana katmış geldiğini gördüler. O süvari hızla geldi. Düşman içine daldı. Ve darmadağın etti. Bu hâl, Müslümanların kalplerine kuvvet verdi. Nihayet hocalarının yardımıyla düşmana gâlip geldiler. Kazeruni hazretleri de mescide döndü ve yerine oturdu. Talebeleri Ona; “Efendim ne oldu? Bir an mescitten çıkıp kayboldunuz, sonra geldiniz, merak ettik” dediler. Mübarek yorgundu. Onlara cevaben; “İslâm ordusu Rum diyarında küffarla çarpışıyordu. Yardım istediler, imdâda gittim” buyurdu. Çok hayret ettiler! O günü ve saatini kaydettiler. İslâm ordusu döndü. Bu hâli sorduklarında şöyle anlattılar: “Kâfirlerle savaşıyorduk. Bir ara zor durumdaydık ki hocamızdan yardım istedik. Hemen imdâdımıza yetişti. Onun gelmesiyle moral bulduk. Böylece küffâr hezimete uğradı. Ve biz galip geldik…”