“Ümmetimin en hayırlıları, en üstünleri, zamanımda bulunanlardır. Onlardan sonra en hayırlıları, onlardan sonra gelenlerdir…” Ebû Abdullah Semmin hazretleri tefsîr ve hadîs âlimidir. Aslen Mervli olup, 235 (m. 850)’de Bağdâd’da vefât etti. Hadîs ilminde hafız olup, yüz bin hadîs-i şerîfi râvileriyle birlikte ezberlemiştir. Rivâyet ettiği hadîs-i şeriflerden bazıları şunlardır: Ebû Ubeyde (radıyallahü anh) bildirdi: Ebû Bekr-i Sıddîk, Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) vefâtından bir sene sonra minbere çıkıp şöyle anlattı: Resûlullah efendimiz vefâtlarından bir sene önce buyurdular ki: “Şüphesiz, Âdemoğluna afiyetten daha faziletli bir şey verilmemiştir. O hâlde Allahü teâlâdan afiyet isteyiniz. Doğruluk ve iyiliğe yapışınız. Çünkü bunlar, Cennettedir. Yalan ve kötü işten sakınınız. Çünkü bunlar, Cehennemdedir.” Ebû Hüreyre’nin (radıyallahü anh) rivâyet ettiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Kim kabrimin yanında (bana) salât okursa, onu işitirim. Kim de uzakta olduğu hâlde bana salat okursa, bana ulaştırılır.” Enes bin Malik’in (radıyallahü anh) rivâyet ettiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Ey insanlar! Sizin kıyâmet gününde, kıyâmetin korkularından ve korku yerlerinden kurtulacak olanınız, dünyâda, bana en çok salât okuyanınızdır.” Yine onun rivâyet ettiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Bana salât okuyunuz. Çünkü bana salât okumak, sizin için kefârettir. Kim bana salât okursa, Allahü teâlâ da ona salât (rahmet) eder.” Sa’îd bin Umeyr babasından nakletti. Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Kim bana cân-ı gönülden bir salât okursa, Allahü teâlâ ona on salât (merhamet) eder. Onu on derece yükseltir. Ona bir salât için on sevap yazılır.” Abdullah bin Ali bin Hasen, babası ve dedesi yoluyla, Resûlullah efendimizin şöyle buyurduğunu bildirdi: “Cimri o kimsedir ki, yanında ben anıldığım hâlde, bana salât okumaz.” Anbese bin Sa’îd Kelâî bildirdi. Resûlullah efendimiz buyurdu ki: “Malının fazlasını infâk eden, sözünün fazlasını da tutan kimseye ne mutlu.” İmrân bin Hasîn’in (radıyallahü anh) bildirdiği hadîs-i şerîfte; “Ümmetimin en hayırlıları, en üstünleri, zamanımda bulunanlardır. Onlardan sonra en hayırlıları, onlardan sonra gelenlerdir. Onlardan sonra en hayırlıları, onlardan sonra gelenlerdir. Onlardan sonra öyle insanlar gelir ki, istenmeden şahitlik ederler ve emîn olmazlar. Hâin olurlar. Adaklarını yerine getirmezler. Keyiflerine, şehvetlerine düşkün olurlar” buyuruldu.