“Sizin vesilenizle onlara teşekkür etmek istiyorum. Allahü teâlâ razı olsun…” Yaklaşık dört sene öncesiydi. Namazlarımı kılan biriydim aslında. Bildiklerimi de hayatıma uygulamaya çok dikkat ediyordum. Ama yetmiyordu, hep bir şeyler noksandı hayatımda. Ailemden öğrenemediğim dinimi, etrafımdaki insanlardan kulaktan dolma öğreniyordum. Arkadaşlar beni kimi sohbetlere de davet ediyordu ama hiçbiri bana enerji vermiyordu. Aslında ben güzel dinimi doğru ve kaynağından öğrenmek ve öğrendiğimi de yaşamak istiyordum ama bu nasıl olacaktı?.. Bu düşünceler içindeyken yine bir gün benim gibi bu dertten muzdarip olan çok yakın bir tanıdığımla görüşme imkânı buldum. Konu açıldığında dedi ki: “Canım biliyorsun ki ben de öyleyim. Aslında bizim niyetimiz dinimizi öğrenmek. Bak sana ne diyeceğim, birkaç abla ile tanıştım ben. Hâlleri çok tanıdık geldi. İslamiyet’i gerçekten geleneklerimize uygun olarak yaşıyorlar. Bana bazı kıymetli kitaplar da hediye ettiler. Okuduğumda Ehl-i sünnet âlimlerinden nakiller yapılarak kaynak gösterilerek bilgiler verildiğini gördüm. Ben şimdi öğrenmek isteğim zaman o kitapları okuyorum. Eğer yine de anlamadığım bir yer olursa, görüştüğümde onlardan sorup öğreniyorum. İstersen seni de o arkadaşlarla görüştürebilirim. “Peki olur” dedim… Bir hafta sonra o üç arkadaşla buluştuk. Doğrusu şaşırmadım desem yalan olur. Üç kardeştiler ve üçünün de yaşları birbirine yakındı. Aynı zamanda yaşıt sayılırdık. Hepsinden önemlisi kibir diye bir şey yoktu üzerlerinde, hâl ve hareketleriyle ne kadar güler yüzlü ve ne kadar mütevazı insanlardı. Bir o kadar edepli saygılıydılar. Çok sevmiştim onları. Hâl ve hareketleriyle âdeta kitaplarda öğretilen dini yaşayan örnekler vardı karşımda… Çok samimi bir sohbet oldu. Aklıma gelen, merak ettiğim ne varsa sordum, cevap aldıkça rahatladım. Verilen cevaplar öyle etkileyiciydi ki âdeta mest olmuştum. Dinimiz bu kadar mı güzeldi? Bu kadar mı kolaydı? Konuşmamızın bitmesini istemiyordum. Arkadaşımın söylediği o dinî kitaplardan da hediye ettiler. “Herkese Lazım Olan İman” isimli o eseri, eve geldiğimde okumaya başladım. İlk başlarda anlamadığım bölümler oluyordu. Çünkü dinî terimleri yeni yeni öğreniyordum. Çok şükür Osman Ünlü Hocamızı dinlemeye başladığımda bu konudaki bilgisizliğim de gitmeye başladı. Buradan sizin vesilenizle onlara teşekkür etmek istiyorum. Hepsinden Allahü teâlâ razı olsun. Rumuz “hüzün”-İstanbul