Bir gün Enes bin Mâlik’i, Resulullah Efendimiz bir yere gönderdiğinden eve geç gelmişti. Annesi Ümmü Süleym; “Niçin geç kaldın?” dedi. Hazret-i Enes; “Peygamberimiz, beni bir işe gönderdi de onun için” dedi. Annesi sordu: “Ne işiydi bu?” Hazret-i Enes; “O, aramızda sırdır anneciğim, söyleyemem” diye cevap verdi. Annesi sevindi… Ve oğlu Enes’e; “Aferin oğlum!.. Resulullah’ın sırrını iyi muhafaza et, herkese söyleme” dedi. ● ● ● Ümmü Süleym (radıyallahü anha); Eshab-ı kiramın diğer hanımları gibi, harplerin çoğuna iştirak edip bizzat dövüşmüş, harplerin her birinde önemli hizmetler görmüştür. Uhud Harbi’ne de gitti. Ve askere hizmet etti. Kocası Hazret-i Ebu Talha, iyi bir “okçu” ve cesur bir “asker” olduğundan hep Resulullah Efendimizi korumakla meşguldü. Oğlu Enes’in yaşı küçüktü. Ama bu harpte o da vardı. Su tulumlarını doldurup annesi Ümmü Süleym’e ve Hazret-i Âişe’ye veriyordu. Harbin en şiddetli ânıydı! Bir panik başlamıştı Dost düşman karışmıştı… Bu çok tehlikeli günde Hazret-i Âişe ile Hazret-i Ümmü Süleym, kırbalarla “su” taşıyorlar ve yaralı mücahitlerin ağzına su veriyorlardı.