Velî kullar; Allahü teâlâ ve O’nun sevgisiyle doludurlar. Onların kalpleri Kur’ân-ı kerîm ile canlanmıştır. Hazrec bin Ali, Cüneyd-i Bağdadî hazretlerinin talebelerindendir. İran’da Hemedân yakınlarında dergâhının bulunduğu beldede vefât etti. Bir sohbetinde buyurdu ki: Allahü teâlânın velî kulları, Allahü teâlâ ve O’nun sevgisiyle doludurlar. Onların kalpleri Kur’ân-ı kerîm ile canlanmış, gönülleri, Kur’ân-ı kerîm ile rahatlamış, himmetleri onunla gayrete gelmiş. Kendilerine zuhur eden zulmetler için, onu ışık edinmişler, uykularını onu okuyarak gidermişlerdir. Bunlar huzur içerisindedirler. Fakat onların mahzun bir hâlleri vardır. Onlar, Allahü teâlâdan korkarlar. Onun yasaklarından sakınırlar, çok şefkatli ve merhametlidirler, ölüme hazırlanırlar. Dünya hayatını, âhıreti kazanmak için fırsat bilirler. Onlar, fâni olan dünyayı verip, sonsuz olan âhıreti satın aldılar. Onların yaptıkları ticâret ne güzeldir. Çünkü onlar, hem dünyayı ve hem de âhireti kazandılar. Bu iki dünyanın iyiliklerini bir arada topladılar. En üstün mertebelere ulaştılar. Günlerini oyunla, eğlence ile, dünya zevk-ü safâsı ile geçirmediler. Ebedî olan nimetlere kavuşmak için, birçok sıkıntılara girdiler. Onlar, Cehennem ateşini hatırlayarak, hayır ve güzel işlere yöneldiler. Onlar konuşmazlar. Fakat fesahat ve belagatta çok yüksektirler. Onların gözleri bakmaz, fakat kalp gözleri açıktır. Onların hürmetine insanlar birçok azaptan kurtulurlar. Onların üzerine Allahü teâlânın bereketleri yağar. Onlar pek tatlı konuşurlar. Sözlerinde çok sâdıktırlar, insanlara rehberdirler. Memleketler için aydınlıktırlar. Karanlıklarda kandildirler. Onlar, Allahü teâlânın rahmetinin indiği kimselerdir. Hikmet kaynaklarıdır. Onlar, yaşadıkları asırlarda bulunan kimselerin önde gelenlerindendir. Onların ihlâslı yalvarışları ile, Allahü teâlâ, kuraklık ve ihtiyaç zamanında yağmur yağdırır, düşmana karşı da yardımını ihsân eder. Abdullah bin Ömer (radıyallahü anh), Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurduğunu bildirir: “Her asırda, ümmetimden önde gelen kimseler vardır. Onlar, insanların arasında en çok mazeret kabul eden ve affedenlerdir. Onlar, pek cömerttirler. Onlar, Allahü teâlânın mükâfatına bakarlar. Onlar, dünya malına düşkün değildirler. Onlar, ölüm sırasında ortaya çıkan fitnelerden, kabirden, kabrin sıkmasından, kabirde soru sormak için gelen münker ve nekir meleklerinden korkarlar.”