Kahire’de yetişen velilerden Metbuli hazretleri, bir gün çok ibâdet eden, çok çalışan ve herkesin takdirini kazanan bir talebesine; “Evlâdım! Çok ibâdet etmene rağmen ilerleyemiyorsun. Öyle zannediyorum ki baban senden razı değil” buyurdu. Talebe az düşündü. Ve hocasına dönüp; “Evet efendim. Babam benden razı değilken vefat etti” diye arz eyledi. Büyük zat üzüldü! Ona merhamet etti. Ve şefkatle bakıp; “Gel babanı ziyaret edelim. Belki senden razı ve hoşnut olur da yüksek derecelere çıkarsın” buyurdu. Genç çok sevinip; “Peki efendim” dedi. Ve beraberce gittiler. Babasını ziyaret ettiler. Adam kabirden çıktı. Başındaki toprakları sağa sola saçtı. Sonra doğruldu. Metbuli hazretleri, ona; “Ey Allahü teâlânın kulu! Buraya oğlun için geldik. Ona hakkını helâl et ki, kavuşamadığı manevi derecelere yükselebilsin’ buyurdu. Adamcağız biiznillah konuştu. Ve büyük veliye cevaben; “Siz şahit olunuz ki, ben oğlumdan razı oldum ve hakkımı da ona helâl ettim” dedi. Bunu ikisi de duydular. İkisi de sevindiler… Metbuli hazretleri; “Pekâlâ, Cenâb-ı Hakk da senden razı olsun” buyurunca; gencin babası gözden kayboldu… Bu kabir, Hüseyniyye’deki Şerefüddin Câmii’nin yakınındadır.