Kayyum-i Zaman hazretlerinin muhlis talebelerinden olan “Gülendam” isimli bir zat şöyle anlatır: Şeytan bana çok musallat olur, lüzumsuz hayal ve düşüncelerle beni meşgul ederdi. Beni günaha sürüklerdi. Ama ben istemiyordum. Ve çok üzülüyordum! Bir gün ‘can kulağım’a “Sen, Kayyum-i Zaman’ın talebesisin. Bu derdini niçin ona açmıyorsun? Ona arz edersen kurtulursun” diye bir ses geldi. Bir gece teheccüde kalktım. Ve bunu Ona arz ettim. Hocam beni dinledi. Bu hâlime acıdı. Ve şefkatle bakıp; “Korkma, şeytan senden ümidini kesti” buyurdu. O anda kalbimde bir ferahlama hissettim ve o günden sonra bir daha musallat olmadı… ● ● ● Kayyum-i Zaman’ın talebelerinden birisi huzuruna gelip “Efendim, bizim bahçede bir ağaç var, meyve vermiyor” diye arz etti. Büyük veli; “Pekâlâ” buyurdu. Ve asasını ona verip “Bunu o ağacın gövdesine dokundur, inşallah meyve verir” buyurdu. O talebe, asâyı aldı. Ağaca dokundurdu. Kendisi bu hususta; “Allahü teâlâ hocamın hürmeti ve asasının bereketiyle ağacı meyveyle donattı ve bu hâl, bütün şehirde ‘darb-ı mesel’ oldu, herkes ondan bahsederdi” demiştir.